Boeken
Enkele leestips van Cees uit tropisch Spijkenisse
0Allereerst wil ik wijzen op het boek van Margot Dijkgraaf over het werk van Hella Haasse. Hella Haasse wilde geen biografie, maar voerde wel vele jaren gesprekken met Margot Dijkgraaf over haar werk. In het boek getiteld “Spiegelbeeld en schaduwspel” bespreekt Margot Dijkgraaf belangrijke thema’s en laat ze ook Hella Haasse zelf aan het woord. 
Het is een boek voor liefhebbers van de boeken van Hella Haasse. Hella Haasse doet o.a. een onthulling over het einde van “Heren van de thee”. Dat boek is gebaseerd, zoals bekend, op een familiearchief. Toch is Hella Haasse aan het eind waarschijnlijk daarvan afgeweken. Voor wie het wil weten zie bladzijde 77.
Bij het etentje in Schiebroek viel het woord “pensionades” aan tafel. Ik wil daarom attenderen op het ultieme zomerboek “Pensionado’s” van de schrijfster Van Sambeek. Het is het ultieme, lichtvoetige zomerboek. Een groep oude vrienden komt samen in een huisje in Spanje. Ze proberen van het leven te genieten. Aan de orde komen ouder worden en jong blijven, maar ook de waarde van vriendschap en de vergankelijkheid van het leven. De recente uitgave is een midprice editie. Er zijn namelijk al 150.000 exemplaren verkocht.
De Franse filosoof en godsdiensthistoricus Frederic Lenoir heeft naast diverse theoretische boeken ook twee min of meer praktische boeken geschreven. Het eerste heet “Handleiding voor een evenwichtige geest en een kalm gemoed”. Onlangs is verschenen”Over geluk”, een filosofische ontdekkingsreis. Het boek staat in Frankrijk al een tijdje op nummer 1. Hij geeft geen kant-en-klare recepten voor geluk, maar zoekt antwoord op vragen als: Is geluk iets subjectiefs? Hangt het van onze genen of toeval af? Kun je eraan werken of juist niet? enz. Goed leesbaar, maar wel moet je je aandacht erbij houden.
Als laatste wil ik er nog op attenderen, dat de film naar het boek van Franca Treur “Een dorsvloer vol confetti” vanaf 18 september 2014 in de bioscoop te zien is. Op 12 september zal de film het festival “Film by the sea” openen. Op diverse websites is de trailer al te zien.
Jonas Jonasson
0Graag wil ik op twee komische boeken wijzen die de laatste tijd zijn verschenen. Van het eerste boek is inmiddels ook al een film verschenen.
Cees.
Spijkse leestips
0Vanuit het verre Spijkenisse wil ik graag weer eens een paar leestips geven. Het zijn boeken en boekjes waaraan ik plezier heb beleefd en daarom wil ik de titels graag doorgeven.
Allereerst twee niet te omvangrijke boeken van Nelleke Noordervliet. Ze heeft als een soort hobby in de loop der jaren humoristische korte verhalen geschreven over mevrouw Gigengack. Het is een wat oudere dikke mevrouw, alleenstaand, bij wie toch de hormonen en de hartstocht regelmatig opspelen. Vaak gaat ze met haar vriendin op stap.
In deel 1″Mevrouw Gigengack, uit het leven van een dame” blijft ze dicht bij huis. Ze beschrijft hoe ze in bad ligt, ze gaat op zoek naar geluk. Ook een bezoek aan de psychiater en het onderwerp fitness komen aan de orde. Kortom een boek over een levenslustige vrouw.
In deel 2 “Gigengacks reizen”gaat ze naar alle uithoeken van de wereld. Hoe harder je reist, des te jonger je blijft, denkt ze. Uit een recensie:”Vrolijk, frivool en schaamteloos grappig”.
Een boekje dat ik ook aanbevelen kan is”Windstilte van de ziel”van Joke J. Hermsen, uitgegeven ter gelegenheid van de maand van de spiritualiteit.( Joke J. Hermsen is filosofe en auteur van diverse romans.) In dit zomerse dagboekje blaast de schrijfster het begrip “ziel”nieuw leven in. Een dagboek vol mijmeringen en wandelingen in de Franse Bourgogne.
Dan wil ik graag een lans breken voor het boekenweekessay van dit jaar (euro 2,50)van Jelle Brandt Corstius, getiteld “Arctisch Dagboek”. Het is het humoristische verslag van een cruise met NRC-lezers naar Noordelijke gebieden. Heel leuk.
Als laatste wil ik aandacht vragen voor het laatst vertaalde boek van Irvin D. Yalom(een Amerikaanse psychiater) , getiteld “In therapie”(In het Engels:”Every Day Gets a Little Closer. A Twice-Told Therapy”). In dit boek schrijven psychiater en patiënt steeds hun ervaringen op tijdens de therapie. Heel interessant.
Carolien attendeerde mij ooit op deze schrijver ter gelegenheid van het verschijnen van “De Schopenhauer kuur”. Dankzij deze tip heb ik alle acht boeken van deze schrijver inmiddels gelezen, sommige zelfs twee keer. Een heel serieus boek van deze schrijver is “Tegen de zon in kijken”dat handelt over het overwinnen van doodsangst.
Veel leesplezier van Cees toegewenst.
Wild
1
Afgelopen week heb ik “Wild”gelezen van de Amerikaanse schrijfster Cheryl Strayed. Het boek heeft mij getroffen en ik wil het graag aanprijzen. Het boek is geen zware literatuur. Het is chronologisch opgezet. Afgelopen week is het boek ook in de Volkskrant behandeld. Ik heb het boek achter elkaar uitgelezen. Het boek beschrijft het verhaal van een jonge vrouw die op het dieptepunt van haar leven een 1700 kilometer lange solo wandeltocht in het westen van Amerika maakt.Drie maanden lang ervaart ze de schoonheid van de natuur, doorstaat ze de eenzaamheid, de hitte en de sneeuw en wordt ze geconfronteerd met beren en slangen. De tocht is slopend zowel emotioneel als fysiek, maar maakt haar uiteindelijk sterker dan ooit.
Vriendschap
0
Vriendschap (thema van de boekenweek 2012), reizen en vergankelijkheid zijn centrale onderwerpen in de nieuwste roman van Stephan Enter met de titel “GRIP”.
Stephan Enter is geboren in 1968 . Hij heeft nu vier boeken gepubliceerd: “Winterhanden”(1999), “Lichtjaren”(2004), “Spel”(2007) en eind november 2011 “Grip”. Zelf vind ik “”Lichtjaren”en “Grip” de beste. Ik heb alle boeken uit de bibliotheek kunnen lezen. Zijn nieuwste boek zal natuurlijk nu wel vaker uitgeleend zijn. “Grip” gaat over drie mannen(veertigers) onderweg naar een weerzien in Wales, waar ze elkaar en een gezamenlijke vroegere vriendin( die nu getrouwd is met een van hen), na lange tijd weer zullen terugzien. Het boek is reflectief, een reisroman die aan het denken zet over natuur, tijd , liefde en vriendschap, eenzaamheid en onvermogen. “Grip”staat op de Libris-longlist en is genomineerd voor de Gouden Boekenuil. Veel leesplezier van Cees.
Dienstreizen van een thuisblijver
0
Het ondemocratische proces bleek deze keer zijn naam nog meer eer aan te doen dan gewoonlijk, want onder subtiele vrouwelijke druk na een vriendelijke glimlach van C. besloot die andere C. om Pleun te laten voor wat het was en vol voor Maarten ‘t Hart te gaan. Volgende afspraak is niet in het land van Spijk, maar in het koninklijke kroegje op de Nieuwe Binnenweg.
De laatste liefde van mijn moeder
0Speciaal voor de leesclub: een week geleden geschreven en nu, zomaar uit het niets, plots gepubliceerd: mijn allerpersoonlijkste mening. Veel plezier, vanavond!
In tegenstelling tot bij Pete
r Verhelst (de rillingen lopen waarschijnlijk nog door de leesclub, bij het horen van die naam) is er nu, bij Dimitri Verhulst, geen discussie mogelijk: dit is een Vlaams boek. Niet alleen is het taalgebruik doorspekt met wat de heer van Dale ‘zuidnederlands’ noemt, ook de grammatica voelt voor mij aan als thuis. En meer nog, een groot aantal van de beschreven situaties en denkwijzen roept bizar genoeg een gevoel van herkenning op. Bizar omdat ik het soort van tokkie-milieu (Vlamingen kennen het woord ‘tokkie’ niet) dat hij beschrijft niet ken maar wel herken, en ik nooit met busgroepsreizen (met de trein, en niet in groep) meeging, maar toch de hele situatie en groepsdynamiek/druk weet te plaatsen door verhalen van mensen die dat wel deden. Die herkenbaarheid voor mij komt er niet alleen door de verdienste van Verhulst die een accuraat portret van een sociale groep weet neer te zetten, maar ook door het feit dat we ongeveer even oud zijn, en op een bepaalde manier dus op dezelfde wijze naar dingen keken. Daarbij moet (voor het geval mijn ouders meelezen) wel gezegd worden dat de persoonlijke situatie van de hoofdpersoon in deze semi-autobiografische roman, totaal niet overeen komt met mijn situatie. Oef, dat moest er snel uit, om misverstanden te vermijden.
Het verhaal zelf, blijkbaar een soort prequel op het bejubelde ‘De helaasheid der dingen’, draait op zich enkel maar rond het conflict dat ontstaat tussen kinderen uit een vorige relatie en de nieuwe partner. Echt diep wordt er niet op botsingen ingegaan (eerder gewoon, soms bijna terloops, gemeld), maar er wordt wel een treffend portret van Jimmy’s moeder en Wannes geschilderd. Dat deze hier niet positief uit tevoorschijn komen is duidelijk, en onmiddellijk ook de rechtvaardiging voor Jimmy’s keuze om te breken met het duo. Want laat er geen twijfel over bestaan: ook al zetten zijn moeder en Wannes hem uit het huis, doorheen het boek wordt duidelijk gemaakt dat het Jimmy is die daarvoor kiest: zijn gedrag ten opzichte van Wannes (en ook wel zijn moeder, omdat ze niet voor hem kiest) is gericht op een confrontatie en de noodzaak om tot een afscheiding te komen om te kunnen bewijzen (via het filosoof worden, of in het echte leven, beroemde schrijver) dat hij niet is zoals hen: klootjesvolk (ruwweg de Vlaamse vertaling voor tokkies). Indien dit een 100% biografische roman was zou men dit kunnen beschouwen als een duidelijk statement, nu kan er nog lekker over gediscussieerd worden.
Ik heb in ieder geval genoten van het boek en zijn bittere, bijtende satire en cynisme. Het schept een mooi sfeerbeeld van een bepaald soort Vlaanderen van toen. Tijd dus om tussen de vele andere boeken door toch ook maar eens de Helaasheid der Dingen aan te pakken.
Haruki Murakami
0
Lees wat van die man! Beeldend, onnavolgbaar, niet altijd even goed, maar…fascinerend. Dit zijn de boeken die hij geschreven heeft. Heb net boek 1q84 een en twee gelezen, en kan niet wachten tot deel 3 uitkomt.
F. Springer – Quadriga
0Speciaal voor Cees:-)
Vandaag, 16 oktober 2010, een interview in de Volkskrant met F. Springer. Heb op de Volkskrant online gezocht of ik het kon vinden, maar helaas. Neem het wel mee op 3 november!
Zie ook de site van de uitgever:
http://www.querido.nl/web/Nieuws/Nieuwsartikel/Nieuwe-F.-Springer-vanaf-15-oktober-in-de-winkel.htm
Recent Comments