Het was 8 uur ‘s morgens in Auckland, 30 november daar al. Een uur voor ik naar de luchthaven moest vertrekken. Omdat ik toch maar wat zat te wachten surfte ik wat rond op nieuwssites en daar las ik het heel erg verse bericht dat Luc De Vos was overleden. In Vlaanderen zijn mensen van mijn generatie (en jonger, en ouder) met zijn muziek en teksten opgegroeid, en we kunnen dan ook allemaal ‘Mia’ meezingen. In de reacties die later kwamen werd er dan ook niet voor niets gesproken over de soundtrack van een generatie.
In het barbaarse Nederland is de man totaal niet bekend, hier kunnen ze fijnzinnig scherpe melancholie niet zo appreciëren :-). Voor Luc De Vos dus geen ArenA, voor iemand van zijn statuur is enkel het Gentse Sint-Pietersplein goed genoeg. Hoe moet je anders iemand gedenken die ooit een nummer begon met de tekst ‘Bartje staat te kijken door het raam’?

bartje