Bartje staat te kijken door het raam
2Het was 8 uur ‘s morgens in Auckland, 30 november daar al. Een uur voor ik naar de luchthaven moest vertrekken. Omdat ik toch maar wat zat te wachten surfte ik wat rond op nieuwssites en daar las ik het heel erg verse bericht dat Luc De Vos was overleden. In Vlaanderen zijn mensen van mijn generatie (en jonger, en ouder) met zijn muziek en teksten opgegroeid, en we kunnen dan ook allemaal ‘Mia’ meezingen. In de reacties die later kwamen werd er dan ook niet voor niets gesproken over de soundtrack van een generatie.
In het barbaarse Nederland is de man totaal niet bekend, hier kunnen ze fijnzinnig scherpe melancholie niet zo appreciëren :-). Voor Luc De Vos dus geen ArenA, voor iemand van zijn statuur is enkel het Gentse Sint-Pietersplein goed genoeg. Hoe moet je anders iemand gedenken die ooit een nummer begon met de tekst ‘Bartje staat te kijken door het raam’?
Hannie Michaelis – Met de jaren
0Met de jaren
moet er veel worden weggegooid.
De gedachte bijvoorbeeld
dat geluk mild is en duurzaam
iets als een zuidelijk klimaat
in plaats van een blikseminslag
die levenslang gekoesterde
littekens achterlaat.
Hanny Michaelis
(Amsterdam, 19 december 1922 – Amsterdam, 11 juni 2007)
Enkele leestips van Cees uit tropisch Spijkenisse
0Allereerst wil ik wijzen op het boek van Margot Dijkgraaf over het werk van Hella Haasse. Hella Haasse wilde geen biografie, maar voerde wel vele jaren gesprekken met Margot Dijkgraaf over haar werk. In het boek getiteld “Spiegelbeeld en schaduwspel” bespreekt Margot Dijkgraaf belangrijke thema’s en laat ze ook Hella Haasse zelf aan het woord. 
Het is een boek voor liefhebbers van de boeken van Hella Haasse. Hella Haasse doet o.a. een onthulling over het einde van “Heren van de thee”. Dat boek is gebaseerd, zoals bekend, op een familiearchief. Toch is Hella Haasse aan het eind waarschijnlijk daarvan afgeweken. Voor wie het wil weten zie bladzijde 77.
Bij het etentje in Schiebroek viel het woord “pensionades” aan tafel. Ik wil daarom attenderen op het ultieme zomerboek “Pensionado’s” van de schrijfster Van Sambeek. Het is het ultieme, lichtvoetige zomerboek. Een groep oude vrienden komt samen in een huisje in Spanje. Ze proberen van het leven te genieten. Aan de orde komen ouder worden en jong blijven, maar ook de waarde van vriendschap en de vergankelijkheid van het leven. De recente uitgave is een midprice editie. Er zijn namelijk al 150.000 exemplaren verkocht.
De Franse filosoof en godsdiensthistoricus Frederic Lenoir heeft naast diverse theoretische boeken ook twee min of meer praktische boeken geschreven. Het eerste heet “Handleiding voor een evenwichtige geest en een kalm gemoed”. Onlangs is verschenen”Over geluk”, een filosofische ontdekkingsreis. Het boek staat in Frankrijk al een tijdje op nummer 1. Hij geeft geen kant-en-klare recepten voor geluk, maar zoekt antwoord op vragen als: Is geluk iets subjectiefs? Hangt het van onze genen of toeval af? Kun je eraan werken of juist niet? enz. Goed leesbaar, maar wel moet je je aandacht erbij houden.
Als laatste wil ik er nog op attenderen, dat de film naar het boek van Franca Treur “Een dorsvloer vol confetti” vanaf 18 september 2014 in de bioscoop te zien is. Op 12 september zal de film het festival “Film by the sea” openen. Op diverse websites is de trailer al te zien.
Jonas Jonasson
0Graag wil ik op twee komische boeken wijzen die de laatste tijd zijn verschenen. Van het eerste boek is inmiddels ook al een film verschenen.
Cees.
Joke van Leeuwen – Lijmen
0Ik had drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een vogeltje,
Een veulentje
Een varkentje.
Ze zijn gevallen.
Ze braken stuk.
Ik heb ze gelijmd.
‘t is bijna gelukt.
Ik heb drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een volentje,
Een veukentje,
Een vargeltje.
Spijkse leestips
0Vanuit het verre Spijkenisse wil ik graag weer eens een paar leestips geven. Het zijn boeken en boekjes waaraan ik plezier heb beleefd en daarom wil ik de titels graag doorgeven.
Allereerst twee niet te omvangrijke boeken van Nelleke Noordervliet. Ze heeft als een soort hobby in de loop der jaren humoristische korte verhalen geschreven over mevrouw Gigengack. Het is een wat oudere dikke mevrouw, alleenstaand, bij wie toch de hormonen en de hartstocht regelmatig opspelen. Vaak gaat ze met haar vriendin op stap.
In deel 1″Mevrouw Gigengack, uit het leven van een dame” blijft ze dicht bij huis. Ze beschrijft hoe ze in bad ligt, ze gaat op zoek naar geluk. Ook een bezoek aan de psychiater en het onderwerp fitness komen aan de orde. Kortom een boek over een levenslustige vrouw.
In deel 2 “Gigengacks reizen”gaat ze naar alle uithoeken van de wereld. Hoe harder je reist, des te jonger je blijft, denkt ze. Uit een recensie:”Vrolijk, frivool en schaamteloos grappig”.
Een boekje dat ik ook aanbevelen kan is”Windstilte van de ziel”van Joke J. Hermsen, uitgegeven ter gelegenheid van de maand van de spiritualiteit.( Joke J. Hermsen is filosofe en auteur van diverse romans.) In dit zomerse dagboekje blaast de schrijfster het begrip “ziel”nieuw leven in. Een dagboek vol mijmeringen en wandelingen in de Franse Bourgogne.
Dan wil ik graag een lans breken voor het boekenweekessay van dit jaar (euro 2,50)van Jelle Brandt Corstius, getiteld “Arctisch Dagboek”. Het is het humoristische verslag van een cruise met NRC-lezers naar Noordelijke gebieden. Heel leuk.
Als laatste wil ik aandacht vragen voor het laatst vertaalde boek van Irvin D. Yalom(een Amerikaanse psychiater) , getiteld “In therapie”(In het Engels:”Every Day Gets a Little Closer. A Twice-Told Therapy”). In dit boek schrijven psychiater en patiënt steeds hun ervaringen op tijdens de therapie. Heel interessant.
Carolien attendeerde mij ooit op deze schrijver ter gelegenheid van het verschijnen van “De Schopenhauer kuur”. Dankzij deze tip heb ik alle acht boeken van deze schrijver inmiddels gelezen, sommige zelfs twee keer. Een heel serieus boek van deze schrijver is “Tegen de zon in kijken”dat handelt over het overwinnen van doodsangst.
Veel leesplezier van Cees toegewenst.
Ed Hoornik – Mijn dochter en ik
0Terwijl ik lees voel ik mijn dochter kijken;
ik laat niets merken en lees rustig door.
Haar leven doet zich helder aan mij voor:
het zal in alles op het mijne lijken.
Niets kan ik doen, opdat zij zal bereiken
wat ik, amper gevonden, weer verloor;
geen vindt van het geluk méér dan een spoor,
ook zij niet, en ook zij zal het zien wijken.
Ik sluit het boek. Wij zitten naast elkaar;
geen woorden tussen ons; slechts, even maar,
de glimlach van de een tegen de ander.
‘t Is of ik in mijn eigen ogen staar,
en wat daar staat, het is als water klaar,
wanneer ik langzaam in mijzelf verander.
M. Vasalis – Sprookje
0Voor mijn moeder en dochtertje
Zij luisteren beiden naar haar oud verhaal,
wondere dingen komen aangevlogen
zichtbaar in hun verwijde ogen,
als bloemen drijvend in een schaal.
Er is een zachte spanning in hun wezen,
zij zijn verloren en verzonken in elkaar,
– het witte en het blonde haar –
geloof het maar, geloof het maar,
alles wat zij vertelt is waar
en nooit zal je iets mooiers lezen.
Recent Comments